ارزیابی مدیریت شهر اهواز در چارچوب حکمرانی خوب شهری

وضعیت مدیریت شهری ضعف های فراوانی دارد که به نظر می رسد، الگوی حکمرانی خوب شهری پیشنهاد مناسبی برای وضعیت شهرهای امروزی باشد. الگوی حکمرانی خوب شهری با در نظر گرفتن جامعه مدنی، بخش دولتی و همچنین بخش خصوصی، سعی در به سوی تعالی رساندن شهر و شهروندان دارد. هدف این تحقیق این است که مؤلفه های اصلی حکمرانی خوب شهری را مورد مطالعه قرار داده و با معرفه سازی از مؤلفه های کلان حکمرانی خوب شهری، میزان رعایت اصول حکمرانی خوب شهری را در شهر اهواز(مناطق هشت گانه) مورد بررسی قرار دهد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش مطالعه، توصیفی- تحلیلی می باشد. شیوه جمع آوری اطلاعات پیمایشی- کتابخانه ای و جامعه آماری استفاده شده در این تحقیق سه گروه شهروندان، بخش دولت و همچنین بخش خصوصی می باشد. در این تحقیق از روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده و برای تحلیل نتایج از آزمون رگرسیون(روش enter) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، وضعیت شهر اهواز، در چارچوب حکمرانی خوب شهری نمی باشد. همچنین بررسی روابط تراکم جمعیت، نرخ بی سوادی و درصد بیکاری نشان از معناداری ارتباط آنها با چارچوب حکمرانی خوب دارد. بر اساس نتایج حاصله مؤلفه حاکمیت قانون، مشارکت و عدالت از سایر مؤلفه ها مهم تر و تأثیرگذارتر می باشند. اولویت مؤلفه حاکمیت قانون بر مشارکت، عدالت و همچنین سایر مؤلفه های حکمرانی خوب نشان می-دهد که بالاترین میزان تأثیرگذاری متعلق به این مؤلفه می باشد. زیرا در یک بستر قانونمند است که سایر مؤلفه ها معنا پیدا می کنند.